Dysfagia

Terapia połykania dysfagia logopeda

Dysfagia – terapia neurologopedyczna dorosłych

Co to jest dysfagia?

Dysfagia to inaczej zaburzenia połykania. Połykanie ma kilka faz:

  • faza preoralna
  • faza ustna (przygotowawcza i transportowa)
  • gardłowa
  • przełykowa

Zaburzenia połykania, czyli trudność lub wręcz niemożność jedzenia czy picia w sposób, jaki robi to większość z nas, jest nie tylko niebezpieczne i prowadzi do niedożywienia, ale też prowadzi do wykluczenia społecznego. Dysfagii mogą towarzyszyć inne zaburzenia logopedyczne, a najczęściej dyzartria.


Dysfagia – jakie choroby mogą ją spowodować?

Zaburzenia połykania mogą się pojawić:

  • po udarach mózgu,
  • po urazach układu nerwowego (np. po wypadku komunikacyjnym)
  • w chorobach neurozwyrodnieniowych, takich jak np. choroba Parkinsona, miastenia, stwardnienie rozsiane, SLA, otępienia różnego typu
  • po operacjach neurochirurgicznych
  • po operacjach laryngologicznych, szczególnie u Pacjentów onkologicznych (np. resekcja języka)
  • w zaburzeniach psychiatrycznych
  • choroby w obrębie gardła lub przełyku
  • po COVID-19

Dysfagia – objawy

Jeżeli objawy pojawiają się nagle np. po udarze, najczęściej Pacjenci są kierowani w szpitalu na diagnostykę zaburzeń połykania. Jednak w innych przypadkach, sytuacje, które powinny zaniepokoić i skłonić do diagnozy to:

  • problemy z przełknięciem
  • rezygnowanie z niektórych pokarmów, konsystencji
  • niezaplanowane chudniecie
  • problemy z jedzeniem różnych konsystencji na raz (np. rosół z makaronem)
  • kaszel w trakcie lub po jedzeniu, szczególnie, gdy pojawia się po zmianie pozycji np. gdy osoba po obiedzie próbuj się położyć
  • rezygnacja z jedzenia w towarzystwie innych osób np. w restauracji

Metody pracy logopedy w terapii dysfagii

Wyróżniamy trzy metody terapii logopedycznej w dysfagii

  • metody restytucyjne – czyli ćwiczenia logopedyczne usprawniające mięśnie obszaru ustno-twarzowo-gardłowego, które nieprawidłowo funkcjonując przyczyniają się do trudności w połykaniu. Oprócz masaży i ćwiczeń mięśniowo-funkcjonalnych, dobrze sprawdza się tu elektrostymulacja i plastrowanie elastycznymi taśmami opracowywanych okolic
  • metody adaptacyjne – modyfikacja konsystencji i sposobu podawania posiłków
  • metody kompensacyjne – dostosowanie postawy ciała i nauka specjalnych technik połykania, w celu zmniejszenia ryzyka aspiracji

Przeczytaj więcej na temat innych zaburzeń logopedycznych po uszkodzeniu układu nerwowego, tj. afazja i dyzartria

Begin typing your search term above and press enter to search. Press ESC to cancel.

Back To Top